Έχει μείνει πια μια βδομάδα πριν τις βουλευτικές εκλογές και τα κόμματα έχουν πια παρουσιάσει τα προγράμματα τους και έχουν εξαντλήσει τα "θα" τους. Φυσικά, κανονικά προγράμματα δεν υπάρχουν. Ιδίως για τα δύο κόμματα που θα διεκδικήσουν την εξουσία, υπάρχουν μόνο λόγια του αέρα, τα οποία αξιολογούνται ανάλογα με την άμεση και επικοινωνιακή απήχηση τους. Παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ διακηρύττει την επαναδιαπραγμάτευση μεγάλων ευρωπαϊκών και διεθνών συμφωνιών της απερχόμενης κυβέρνησης. Πραγματικά, πιστεύουν ότι μιλούν σε αφελείς. Οι συμφωνίες αυτές είναι αμφοτεροβαρείς...
...και η επαναδιαπραγμέτευσή τους δεν εξαρτάται από εμάς (σαν Ελληνική Κυβέρνηση) μόνο, αλλά και από το άλλο συμβαλλόμενο μέρος. Δηλαδή, η Ρωσία θα δεχθεί να επαναδιαπραγμετευτεί μια συμφωνία για το Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, για το οποίο κατέβαλλαν έντονες διπλωματικές προσπάθειες (και ίσως ανταλλάγματα); Η Deutsche Telekom θα δεχθεί να πωλήσει (ή τελοσπάντων να επιστρέψει) μεγάλο μέρος των μετοχών του ΟΤΕ προς το Ελληνικό Κράτος με την ίδια τιμή που τις αγόρασε; Η MIG θα δεχθεί να δώσει πίσω την Ολυμπιακή Αεροπορία (αν και, νομίζω, θα το ήθελε πλέον πολύ) γιατί κάποιοι θέλουν απλώς να παίξουν πολιτικά τους παιχνίδια; Η κοινή λογική λέει ότι κανείς από τα ως άνω συμβαλλόμενα μέρη, πλην της Ελλάδας, δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να εισέλθει πάλι σε έναν κυκεώνα διαπραγματεύσεων και δημοσιευμάτων με το Ελληνικό Κράτος. Κάνανε το σταυρό τους όταν υπεγράφησαν οι σχετικές συμβάσεις και τώρα θα τις ακυρώσουν;
Από την άλλη πλευρά, οι απερχόμενοι νομίζουν ότι αξίζουν μια τρίτη ευκαιρία για να αποδείξουν ότι δεν είναι εντελώς ανίκανοι. Παρέλαβαν, όπως όλοι κάθε φορά, "καμμένη γη" και κατάφεραν να χάσουν τον έλεγχο. Μερικοί υπουργοί και βουλευτές της απερχόμενης κυβέρνησης δεν κατάφεραν να αποφύγουν την πρόκληση της εξουσίας και σαν "μαγεμένοι" αναζήτησαν το εύκολο κέρδος και την πλήρη αποκατάστασή τους έχοντας στο δάκτυλό τους το "δαχτυλίδι" σαν ήρωες του "Άρχοντα των Δακτυλιδιών". Η διαφθορά των "νταβατζήδων" όχι μόνο δεν εξαλείφθηκε αλλά διατηρήθηκε και απότι φαίνεται πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι θα αποτελεί τμήμα της πολιτικής ζωής της Ελλάδας. Όχι ότι είναι καθαρά ελληνικό φαινόμενο. Στην Αμερική, οι χρηματοδοτήσεις των κομμάτων γίνονται φανερά και όλοι ξέρουν ποια οικονομικά συμφέροντα καθοδηγούν τις όποιες αποφάσεις κάθε πολιτικής παράταξης. Αντίθετα, εδώ όλοι ξέρουν ότι όποιο κόμμα και να κυβερνά, τα λεγόμενα συμφέροντα πάντα θα βρίσκουν τρόπους να εξυπηρετούνται δελεάζοντας με εκδουλεύσεις ή με ρευστό στα ταμεία των κομμάτων. Έτσι και με την τωρινή κυβέρνηση...Όλα τριγύρω αλλάζουνε....και όλα τα ίδια μένουν.
Τα μικρότερα κόμματα απλά είναι θεατές σε ένα έργο που απότι φαίνεται τους αρέσει να το βλέπουν συνέχεια, απλά με άλλους πρωταγωνιστές. Το ΚΚΕ, εκφράζοντας καθαρά προσωπική μου γνώμη και με ακραία υποκειμενικότητα, αποτελεί το μόνο κόμμα που "ζει...στον κόσμο του". Δεν έχει πει τόσα χρόνια ότι έχει γίνει ένα καλό. Σε όλα φωνάζουν άκριτα όχι...όχι...όχι. Είναι φοβερό όταν η Γραμματέας του κόμματος δήλωσε ότι αν συμφωνήσουν ότι κάτι είναι καλό τότε θα λένε όλοι ότι πουληθήκαμε. Άρα προτιμά να μην επιβραβεύει και να μην συμβάλλει στην λήψη κοινών αποφάσεων με το φόβο του κομματικού κόστους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης (τους πρώτους μήνες της εκλογής Τσίπρα), εμφανίστηκε "λίγος" άσχετα αν και τα μίντια βοήθησαν στο να διοχετευτεί αυτή η μίζερη εικόνα του Συνασπισμού. Όσο για το ΛΑΟΣ...είναι το μόνο κόμμα που έχει από την ίδρυσή του ημερομηνία λήξεως. Όταν ο αρχηγός του θα ξεπέσει ή οικιοθελώς θα αποχωρήσει, το κόμμα θα ακολουθήσει την ίδια πορεία, ακόμα και αν κρατήσει κάποιους αξιόλογους ανθρώπους που έχουν να προσφέρουν, αλλά δε θα μπορέσουν ποτέ μέσα στα πλαίσια αυτού του σχηματισμού.
Ίσως το πιο λυπηρό από όλα είναι ότι όλα τα κόμματα έχουν κάποια λαμπρά μυαλά που θέλουν να αλλάξουν την υπάρχουσα κατάσταση, που θέλουν να εφαρμόσουν την κοινή λογική στην διακυβέρνηση της Ελλάδας, αλλά ποτέ δε θα τους δώσουν την ευκαρία. Θα τους αποκαλέσουν "αιρετικούς", "κομματικά απείθαρχους" και θα τους στείλουν στην εξορία της πολιτικής σιγής τοποθετώντας την ταφόπλακα της κοινής λογικής.
No comments:
Post a Comment