Πολλές φορές αναρωτιώμαστε για το αν πραγματικά οι ίδιοι ατομικά μπορούμε κάτι να αλλάξουμε στον κόσμο που ζούμε ή απλώς είμαστε τα πιόνια ενός "συστήματος" που μας καταβροχθίζει και μας αφήνει να κινούμαστε μόνο μέσα στην "κοιλιά" του. Η κοινή λογική προφανώς ακολουθεί διαφορετικά μονοπάτια. Λέει λοιπόν αυτή ότι κάθε μας ενέργεια είτε αποτελεί μέρος μιας αλληλουχίας γεγονότων και περιστάσεων είτε δημιουργεί μία καινούρια "αλυσίδα", η οποία αρχίζει από κάποιο κρίκο άλλης αλυσίδας, αλλά η συνέχειά της έχει διαφορετική πορεία. Σημασία έχει ο πολίτης να μπορέσει να να βάλει τον πρώτο κρίκο της διαφορετικής "πορείας". Αν αφήσει
τους άλλους (ή το "σύστημα") να τον/ην τοποθετήσουν στην αλυσίδα τους, τότε τα περιθώρια αντίδρασής του/ης είναι πια μηδαμινά.
Κάθε μέρα, και ιδίως τους τελευταίους μήνες, παρακολουθήσαμε μια καινούρια "αλυσίδα" που προσπάθησε να χαράξει την δικιά της πορεία. Με αφορμή τον θάνατο του Αλέξη στα Εξάρχεια, οι νέοι (κυρίως) προσπάθησαν να αποκοπούν από την αλληλουχία γεγονότων που τους έχει εγκλωβίσει το "σύστημα" και να αντιδράσουν. Πέρα από προβοκάτσιες είτε της αστυνομίας είτε του λεγόμενου "παρακράτους", δεν τα κατάφεραν. Αυτή τη στιγμή, η καινούρια αλυσίδα ξαναενώθηκε με την παλιά και η ζωή συνεχίζεται...
Η φράση "μη βλέπεις τι κάνει το κράτος για σένα, δες τι κάνεις εσύ για αυτό" είναι πάντα επίκαιρη και πόσο μάλλον σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που απέτυχε να διασφαλίσει το μέλλον των επόμενων γενιών καταβροχθίζοντας τα χρήματά τους. Στα προηγούμενα μέρη αυτού του post, παρουσίασα τι κάνει το κράτος για μας: προβοκάτσιες, ανίδεες πολιτικές, αναξιόπιστους πολιτικούς, καιροσκοπικές κυβερνήσεις, επικοινωνιακά παιχνίδια, αστυνόμευση. Στον αντίποδα, είμαστε εμείς. Τα video που έχω προσαρτήσει σε αυτό το post δείχνουν την πρακτικές των πολιτών, Σκοπός είναι το χρήμα και το βόλεμα (και δεν είναι κακό αυτό), αλλά ο τρόπος απόκτησης ποικίλει. Όταν ξέρεις ότι ο εφοριακός έχει ένα επιπλέον κίνητρο (λέγε με...φακελάκι) για να εξυπηρετήσει γρήγορα ή ευνοϊκά τον πολίτη, εννοείται θα τον μεταχειριστείς ανάλογα. Θα του δώσεις το "κίνητρο" να το κάνει. Όταν ξέρεις ότι τα προϊόντα σου έχουν λήξει και θα χάσεις χρήματα από αυτό, βρίσκεις τρόπο να τα πλασάρεις ως φρέσκα και να τα πουλήσεις. Αν κάποιος πάθει κάτι;...Ε δεν βαριέσαι...συμβαίνουν αυτά...ε και τι έγινε; Ένας στους τόσους; Μικρή απώλεια...Ε, γιατί και οι άλλοι δεν το κάνουν; Και τι έπαθαν αυτοί οι άλλοι; Τους τιμώρησε κανείς; ΟΧΙ...ε, εμένα θα τιμωρήσουν τώρα; Αν ξέρεις ότι η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει και ότι τα έσοδά σου θα μειωθούν αρκετά, άσχετα με την κατανάλωση, παρόλ' αυτά εσύ συνεχίζεις να δίνεις ακριβά την βενζίνη, και όχι μόνο αυτό, αλλά συνεννοήσε και με τους γείτονες πρακτόρους να κρατήσουν σε υψηλά επίπεδα και αυτοί, ώστε να βγάλουμε όλοι περισσότερα λεφτά, σε νοιάζει αν ο απλός πολίτης που θέλει να βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητό του/ης χρεώνεται περισσότερα απ' όσο πρέπει; Όχι...γιατί και αυτός κάποια λαμογιά θα κάνει...γιατί θα του πασάρω τη δικαιολογία ότι τα διυλιστήρια της Ελλάδας είναι πολύ ακριβά....γιατί, στο κάτω-κάτω, ας πάει να βάλει βενζίνη σε άλλη γειτονιά. Αν ξέρεις ότι τα βενζινάδικα της περιοχής σου έχουν κάνει "καρτέλ" τιμών, και την χρυσοπληρώνεις την βενζίνη, αλλά παρόλ' αυτά εσύ συνεχίζεις και βάζεις και τους λές και "καλημέρα" και "πως πάν' τα πράγματα;" και "όντως δύσκολοι καιροί" και "τι να κάνετε και εσείς οι βενζινοπώλες...σας τα τρώνε οι μεσάζοντες", τότε τι περιμένεις να κάνει το κράτος για σένα;
Επειδή σκοπός είναι να θίξω συνειδήσεις και να μην μετανιώσω (εκτός και αν αναγκαστώ) για αυτά που γράφω, πιστεύω ότι στις ως άνω καταστάσεις πάντα υπάρχει κάποιος που από το απέναντι πεζοδρόμιο ανοίγει την παλάμη του και "επιβραβεύει" (άσχετα αν και ο ίδιος πάει την επόμενη μέρα και την πατήσει κάπου αλλού). Και καλά κάνει. Γιατί ως πολίτες (και μιλάω για τους Έλληνες) έχουμε μάθει να απαιτούμε το κράτος να μας παίρνει από το χεράκι να μας οδηγεί. Και έχουμε μάθει να κατηγορούμε το κράτος όταν αυτό μας αφήσει το χεράκι και θα πρέπει να συνεχίσουμε μόνοι μας. Εκεί τα χάνουμε...Αρχίζουμε να κατηγορούμε το κράτος ότι δεν ελέγχει τίποτα, ότι δεν μπορεί να πιάσει τους "κακούς", ότι μας παίρνει τα λεφτά με την φορολογία του, ότι δε μας προστατεύει από τα "λαμόγια" κ.α. Είμαστε στην πραγματικότητα σε βαθιά καταστολή της συνείδησής μας.
Ο πολιτης δεν έχει καταλάβει την δύναμη που έχει απέναντι σε κάθε είδους κακοτροπίες. Κατ' αρχήν, έχει την σκέψη του. Στην Ελλάδα, τουλάχιστον, πρέπει να περηφανεύομαστε ότι υπάρχει ελευθερία της άποψης. Ο κάθε ένας μπορεί να λέει ότι θέλει και οι πιθανότητες να τον "κράξουν" είναι λιγοστές. Μεγαλυτέρη πιθανότητα είναι να αδιαφόρησουν όλοι με αυτά που θα πει παρά να τον κακολογήσουν. Κι όμως, αυτή τη δύναμη την χρησιμοποιεί για λάθος μικροπράγματα. Όταν κάθε μέρα ακούει τα ΜΜΕ να τον κατευθύνουν για το ποια είναι η αλήθεια, δεν αντιδρά. Κάθεται στον καναπέ και τα ακούει. Κι αν ακόμα καταλάβει ότι τον κοροϊδεύουν, αλλάζει κανάλι για να δει κάποια ταινία, η οποία θα τον απαλλάξει από καθε είδους ανησυχία. Αρκετές σκοτούρες έχει στο κεφάλι του από την καθημερινότητα...που καιρός για φιλοσοφικές αναζητήσεις...και στο κάτω-κάτω τι να κάνει; Να κατέβει στους δρόμους και να φωνάξει; Και ποιος θα τον ακούσει; Δυστυχώς, όμως, έτσι είναι. Συμπεριλαμβάνοντας και τον εαυτό μου σε αυτούς τους ανίδεους πολίτες, βρισκόμαστε σε εναν λήθαργο. Αφήνουμε αυτούς που έχουν το θράσος (το οποίο για άλλους είναι θάρρος ή ρίσκο)να μας "πουλάνε" αυτό που έχουν φτιάξει, να το αγοράζουμε χωρίς να μπαίνουμε στη σκέψη για το τί είναι αυτό, και αν είναι σάπιο, κατηγορούμε το κράτος που δε μας προστάτεψε. Κι όμως, εμείς γιατί το "αγοράζουμε";
Στις διαδηλώσεις που έγιναν τον Δεκέμβρη, ήταν μια ευκαιρία να κατέβουμε όλοι στους δρόμους. Να διαδηλώναμε όχι μόνο για έναν άδικο φόνο, αλλά για τους καθημερινούς "φόνους" εναντίον της υπόστασής μας. Εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ακούγαμε υπουργούς να έχουν κάνει offshore για να γλιτώσουν φορολογία που ο συνάδελφός τους έχει επιβάλλει, παπάδες να κάνουν business, δημοσιογράφους να μας "πλασάρουν" ψεύτικες αλήθειες (με δήθεν βίντεο ντοκουμέντα), υπουργούς παλιότερα να καταχράζονται χρήματα από το χρηματιστήριο, μίζες από όλους, συνδικαλιστές να το "παίζουν" εθνοσωτήρες, ενώ αμοίβονται παχυλά για να κάθονται και να αμολούν ψευδο-, αμπελοφιλοσοφίες περί εργασιακών δικαιωμάτων, δημόσιους υπαλλήλους να παίρνουν προμήθειες. Κι όμως, δεν κατεβήκαμε...Σίγουρα, οι προβοκάτσιες με τα επεισόδια πέτυχαν το σκοπό τους. Παράλληλα, όμως, οι βλάκες ιδεαλιστές, που ενώ θα μπορούσαν με τις ενέργειές τους να συμπαρασύρουν τον κόσμο σε ειρηνικές, αλλά δυναμικές πορείες διαμαρτυρίας, κατάφεραν με εμπρησμούς και πετροπόλεμο να απομακρύνουν τους πολίτες από μια μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Ας είναι...
Η μόνη δύναμή μας είναι πια η ψήφος. Πως είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός (σκεπτόμενος όπως μερικές φορές φαίνεται) να επανεκλέγει τους ίδιους ανθρώπους που βρίζει; Κι όμως είναι. Εδώ οι Αμερικάνοι έδωσαν δυο κυβερνητικές εντολές στον Μπους. "ΕΕΕΕΕΕ....μη μας συγκρίνεις και με τους βλάκες τους Αμερικανούς;"...Μπα;!! Ιδιοι είμαστε. Μπορεί οι πολιτικοί μας να μην έχουν αίμα αμάχων στα χέρια τους, αλλά έχουν χρήματα "αμάχων". Χρήματα βρώμικα. Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει καταλάβει το γίνεται, απλώς δε μπορεί να βρεί τρόπο να αντιδράσει. Και μόνος του ο καθένας δεν μπορεί. Το να είναι κάποιος βολεμένος με μια δουλειά, μια οικογένεια, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα κοινά. Ούτε είναι λογική αυτή που επικρατεί ότι κανένας δε θα με ακούσει, όποτε να μη μιλάω γιατί μπορεί και να χάσω και τη δουλειά μου. Δεν υπάρχουν συνταγές (πετυχημένες) αντίδρασης στο πολιτικό περιβάλλον. Ο καθένας μπορεί να συμβάλλει στην ανατροπή με την ψήφο του. Δεν έχει νόημα να ψηφίζουμε τους ίδιους. Πρέπει να δίνονται ευκαιρίες και σε άλλους να κυβερνήσουν. Ίσως κάτι αλλάξει. Εδώ μεγάλες εταιρίες, όπου επικρατεί ιεραρχική δικτατορία, αλλάζουν διευθύνοντες συμβούλους, ακόμα και αν ήταν επιτυχημένοι, μόνο και μόνο γιατί υπάρχει η πεποίθηση ότι κάτι διαφορετικό θα φέρει η αλλάγή είτε οικονομικά είτε στην πολιτική της εταιρίας είτε σε νέες αντιλήψεις της αγοράς. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τις εθνικές εκλογές. Δεν συναινώ να φέρουμε ακραίες αντιλήψεις στην κυβέρνηση. Αυτές και έχουν δοκιμαστεί στην ιστορία και απέτυχαν. Οι ιδεολογίες, άλλωστε, έχουν "πεθάνει". Το σημαντικό είναι βρίσκονται οι σωστες λύσεις στα προβλήματα. Πάντα θα υπάρχει και η αντίθετη άποψη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να δοκιμαστούν. Δεν πρέπει να λέμε την αντίθετη άποψη για φανούμε ότι εμείς όταν κυβερνήσουμε θα (νάτο το περιβόητο "θα, θα, θα...!!!")τα κάνουμε όλα καλύτερα. Σημασία έχει να προβάλλουμε σκέψεις που θα μπορέσουν να εφαρμοστούν τώρα, όποιος και αν κυβερνά. Δε χωρούν πια στην Ελλάδα πολιτικά κόστη. Όλοι όσοι εκλέγονται πρέπει να συνεργάζονται για να προχωρούν την Ελλάδα μπροστά και όχι για να περιμένουν να κυβερνήσουν οι άλλοι για να τις εφαρμόσουν. Και αν προτιμώνται κάποιες μέθοδοι, αν αποτυγχάνουν να φέρουν αποτέλεσμα να τις αλλάζουν.Να μην περιμένουμε να έρθει άλλο κόμμα να τις εφαρμόσει.
Η κατάσταση καταστολής που βρισκόμαστε πρέπει να σταματήσει. Ο απλός πολίτης έχει τη δύναμη μέσω της ψήφους αλλά και των διαδηλώσεων να κατακτήσει πολλά. Και αν κάποιοι τώρα είναι βολεμένοι, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πολύ εύκολα μπορεί να περάσουν κάποια στιγμή από την αντίπερα όχθη. Και τότε θα καταλάβουν ότι όσο ήταν βολεμένοι έπρεπε να κινηθούν για να εξασφαλίσουν κάτι καλύτερο και για τους άλλους, γιατί και οι ίδιοι κάποτε θα γίνουν οι "άλλοι". Η κοινή λογική μπορεί να χρωματίζεται, να πολιτικοποείται, να κομματοποιείται, να γίνεται υποκειμενική, όμως ενίοτε βρίσκεται στη σωστή θέση...ανάμεσα σε κάθε είδους χρώμα, κόμμα και ανθρώπους. Κι όταν βρεθεί εκεί, τότε πρέπει να την αναδείξουμε και να την εφαρμόσουμε. Αλλιώς θα χάσουμε ακόμα μια ευκαιρία.
Υ.Γ.: Τα video που ακολουθούν από το youtube δεν τα επισυνάπτω για να πείσω. Απλώς για να δείξω ότι μπορεί και να αντικατοπτρίζουν μια άλλη εκδοχή των εικόνων που εναλλασσόνται μπροστά στα μάτια μας καθημερινά.
No comments:
Post a Comment