Καταστολή ή σε καταστολή (Μέρος 2ο)

Βλέποντας τέτοια βίντεο πραγματικά αναρωτιέμαι για τον σκοπό που εξυπηρετούν τέτοιες ενέργειες. Τα κίνητα πια έχουν γίνει οι αυτόπτες μάρτυρες γεγονότων που άλλοτε "χάνονταν" από τη δημοσιότητα και άλλοτε παρουσιάζονταν ως "μεμονωμένα περιστατικά" (κλασική ατάκα...!!!). Τώρα όμως ο καθένας μπορεί να καταγράψει κάτι που εσκεμμένα ή όχι θα αποσιωπόταν και θα το ήξεραν μερικοί μόνο άνθρωποι.
Οι αστυνομικοί,...

ως θεσμός, υπάρχουν για συγκεκριμένους λόγους: κατ' αρχήν, την πρόληψη, μετά την αντιμετώπιση και τέλος την καταστολή παραβατικών συμπεριφορών, όπως αυτές ορίζονται από τον νόμο. Αυτή τη στιγμή, όμως, οι αστυνομικοί αποτελούν μέρος ενός συστήματος που τους θέλει μπράβους των πολιτικών και των δημοσίων προσώπων, πετρο-εισπράκτορες, εύκολους στόχους, "πιόνια" του κάθε εξωθεσμικού και κρατικού συστήματος. Γίνονται μέρος ενός τηλεοπτικού θεάματος, στο οποίο σίγουρα οι ίδιοι δε θα ήθελαν να συμμετάσχουν. Τους βάζουν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες να δέχονται πέτρες για να κάνουν δηλώσεις οι υπουργοί και οι πολιτικά ορισμένοι αρχηγοί τους. Τους βάζουν στην πρώτη γραμμή επεισοδίων, διαδηλώσεων, μέσα στα αθλητικά γήπεδα απλώς για να δηλώσουν οι αρχηγοί τους και οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους ότι υπάρχει αστυνομία. Τέλος, τους τοποθετούν εκεί που δεν χρειάζονται μόνο και μόνο για να προκαλέσουν τους "άλλους¨ (θα τους ορίσω αργότερα). Και που καταλήγουν όλα αυτά;
Πρώτον, στο να εξευτελίζουν το νόημα της αστυνόμευσης. Η κοινή λογική (και οι ελληνικοί νόμοι) προβλέπει την υπάρξη της αστυνομικής αρχής προκειμένου να ενισχύεται το αίσθημα προστασίας των πολιτών και να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα εκδήλωσης πραβατικών εκδηλώσεων. Αυτή τη στιγμή, οι πολίτες δεν έχουν κανένα σοβαρό κενό αίσθημα προστασίας, όμως δεν νιώθουν και προστατευμενοι από την αστυνομία. Παραδείγματα αυτής της κατάστασης...; Πολλά. Αν κλαπεί ένα αυτοκίνητο, ειδοποιούμε την αστυνομία όχι γιατί πιστεύουμε ότι θα βρει ποιος το έχει κλέψει, αλλά για να μπορούμε να διεκδικήσουμε την αποζημίωση από την ασφαλιστική. Το ίδιο αν κλαπούν πιστωτικές κάρτες. Η τράπεζα θα ζητήσει την καταγγελία της κλοπής στην αστυνομία και πάλι για να υπάρχει πιστοποίηση του γεγονότος και όχι γιατί πιστεύει ότι θα βρεθούν οι ένοχοι. [Δυστυχώς, και προσωπικά έχω βιώσει την έλλειψη στοιχειώδους αστυνομικής προστασίας όταν βρέθηκα να προπυλακίζομαι σε νησί του Αιγαίου και η αστυνομία έπινε τσίπουρα με αυτούς που με προπυλάκισαν].
Δεύτερον, στο να εξευτελίζουν τους αστυνομικούς προσωπικά. Βλέπει ο πολίτης τον αστυνομικό στον δρόμο και τον προσπερνά κοιτώντας τον με μισό μάτι. Πολλές φορές τους βλέπει να ζητάνε με τον πιο αγενή τρόπο τα χαρτιά από κάποιον/-α αλλοδαπό. Σίγουρα, ο κάθε αστυνομικός μπορεί να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την εκδικητική συμπεριφορά απέναντι στους πολίτες. Φυσικά, υπάρχουν και οι συνδικαλιστές τους, οι οποίοι δυστυχώς χειροτερεύουν τόσο την εικόνα τους όσο και την στάση τους απέναντι στην κοινωνία. Διάφορα περιστατικά (όπως η ζαρτινιέρα κ.α.) είχαν δώσει μια ευκαιρία στους συνδικαλιστές αστυνομικούς να κατακεραυνώσουν την ηγεσία της ελληνικής αστυνομίας ή τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Κι όμως...Συντάχθηκαν με τις γελοίες πολλές φορές απόψεις αυτών και άφησαν έκθετους τους συναδέλφους τους που απλώς κάνουν την δουλειά τους. Άφησαν την κοινή γνώμη να υποθέτει και να υιοθετεί αυθαίρετες (πολλές φορές) απόψεις και να απαξιώνει τους αστυνομικούς ως "λαμόγια", "φασίστες" κ.α.
Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να υιοθετηθεί η ανοησία της πλήρης απαξίωσης της αστυνομίας. Η κοινή λογική λέει ότι πρέπει να υπάρχει για να τηρείται ο Νόμος και η Τάξη που μορφοποιούν μια συγκροτημένη κοινωνία. Και αυτό ονομάζεται εξωτερική πειθαρχία. Πρέπει όμως να αφήνουμε τον εξωτερικό παράγοντα να συμμαζεύει αυτά που εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε την διάθεση ή την πρόθεση ή την δυνατότητα ή την ικανότητα να συμμαζεψουμε; Εξυμνούμε την καταστολή ή είμαστε εμείς σε καταστολή;