Σήμερα...

Σήμερα μιλάμε για την κοινή λογική και την εφαρμογή της στην ελληνική πραγματικότητα। Στα πλαίσια μιας βαθιάς κρίσης στον χρηματοοικονομικό κόσμο, η Ελλάδα ζει με τους δικούς της ρυθμούς, όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια। Μόνο το Χ।Α।Α। αντανακλά τη σήψη της παγκόσμιας (όχι όμως και της ελληνικής) οικονομίας। Σίγουρα, πολλές ελληνικές εταιρείες, ίσως και αρκετοί ιδιώτες, έχουν επιβαρυνθεί με χρεωκοπημένα κεφαλαιακά χαρτοφυλάκια και ίσως σε λίγο καιρό αντιληφθούνε τις συνέπειες। Όμως, γενικά η ελληνική οικονομία δεν επηρεάζεται
σε ανάλογο μέγεθος όπως άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες। Κι αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι η μεγάλη άνοδος της στεγαστικής αγοράς είναι ακόμα πρόσφατη και δεν έχουν "σκάσει" (...ακόμα) τα υψηλού ρίσκου στεγαστικά δάνεια που έχουν χορηγήσει οι ελληνικές τράπεζες।

Η πλεονότητα των δανειοληπτών αποτελούν μια συγκεκριμένη ομάδα πολιτών, οι οποίοι διέθεταν, διαθέτουν ή πιστεύουν ακόμα ότι διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στις δόσεις। Επίσης, η πλειψηφία αυτής της ομάδας εργάζεται ακόμα στη δουλειά που είχαν όταν πήραν το δάνειο। Η μειοψηφία, αντίθετα, δανείζεται από φίλους και συγγενείς προκειμένου να πληρώσει δύο έως οκτώ δόσεις πριν δηλώσουν την χρεωκοπία τους στην τράπεζα। Επομένως, αυτή τη στιγμή, η ομάδα των δανειοληπτών εμπνέει μια εύθραυστη ισορροπία, η οποία μεταδίδει τουλάχιστον μια άνεση στο τραπεζικό σύστημα.
Παράλληλα, συντρέχει και ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος αυτή τη στιγμή αποτελεί το φράγμα που συγκρατεί τα χειμαρώδη ύδατα της οικονομικής κατάρρευσης στον ελλαδικό χώρο। Η αγορά των ακινήτων βρίσκεται σε μια διαρκή ανάπτυξη। Η Ελλάδα διαθέτει (και αυτό ειναι συγχρόνως τρομακτικό...) ακόμα τεράστιες εκτάσεις προς οικοδόμηση। Κάτι η ανάγκη για αναβάθμιση της ποιότητας ζωής που συνεπάγεται αποδήμιση σε περιφερειακές συνοικίες των μεγαλουπόλεων, κάτι η καλύτερη (χιλιάκις φορές, μάλιστα) ρυμοτομία και οικιστική οργάνωση που εμφανίζεται σε "φρέσκες" περιοχές - οικισμούς, κάτι η μελαγχολία του έντονου και απρόσωπου ρυθμού ζωής των πόλεων οδηγεί στην αναζήτηση νέων οικιστικών περιοχών। Συνεπώς, κατασκευή καινούριων οικημάτων, κατατμίσεις εγκατελλειμένων αγροτεμαχίων...άνοδος τιμών των ακινήτων, νέες εκταμιεύσεις δανείων, καινούριες γενιές δανειοληπτών। Είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα αναπτύσσεται (όπως και αν αναπτύσσεται...) με ρυθμούς αρκετά μεγαλύτερους από αυτούς της διάδοσης της οικονομικής κρίσης। Ακόμα, λοιπόν, και αν οι δανειολήπτες δεν καταβάλλουν τις δόσεις του δανείου τους, ενδεχόμενη κατάσχεση και πλειστηριασμός ακινήτων θα επιφέρουν αρκετά κέρδη που θα ισοσκελίσουν την χασούρα των τραπεζών। Οι αντικειμενικές αξίες ανεβαίνουν συνεχώς και άλλο τόσο οι εμπορικές αξίες.
Δεν σημαίνει πάντως ότι η Ελλάδα θα την γλυτώσει। Η κοινή λογική λέει ότι τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να έχουν ήδη συνειδητοποιήσει ότι πλησιάζει ο καιρός που η κρίση θα χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδας। Πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει ότι μεγάλος μέρος δανειολοηπτών, οι οποίοι έλαβαν δάνειο μέσω...βύσματος, θα καταστεί ανίκανο να ξεχρεώσει τα δάνειά του। Επομένως, σώφρον θα ήταν να γίνει επανεκτίμηση των χαρτοφυλακίων των τραπεζών από εσωτερικούς ελεκτές και να φροντίσουν...πριν "πεινάσουν"। Το θέμα λοιπόν είναι αν οι ενδείξεις από την καταστροφή της χρηματοπιστωτικής βαβυλωνίας αποτελέσουν το μάθημα για το ελληνικό σύστημα ή την τελευταία ευκαιρία για αρπακτή।
Σήμερα, η κοινή λογική αμφιταλαντεύεται...Σύμμαχος της εκ νέου αναβάθμισης της ελληνικής χρηματοοικονομικής αλυσίδας ή "ξυπνητήρι" στα αυτιά των πολιτών σημαίνοντας την ορθολογική αξιολόγηση των πραγματικών αναγκών και οικονομικών δυνατοτήτων τους। Όποια κλίση κι αν πάρει η ζυγαριά, το μόνο σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα επικρατήσει.Οψόμεθα...